Persoonlijk verhaal – Overspannen en hooggevoelig

Ik heb er lang over gedaan voordat ik dit op papier durfde te zetten, maar aangezien ikzelf heel veel heb gehad aan ervaringen van anderen én ik er inmiddels aan toe ben, deel ik dit nu toch.

Overspannen

Een jaar geleden rond deze periode raakte ik overspannen. Na een periode van veel stressvolle gebeurtenissen (een zware zwangerschap, een heftige bevalling, voor het eerst ouders worden, Hilbert werkloos, financiële zorgen, ik een nieuwe baan na mijn verlof en toen Hilbert eindelijk na een jaar ook een nieuwe baan had, had ik opeens de volledige zorg over Fygo. We hebben geen hulp (zoals opa’s en oma’s) heel dichtbij wonen en in het weekend is er het voetbal, wat voor Hilbert heel belangrijk is. Daarnaast wilde ik ook nog míjn sociale contacten onderhouden én dan heb je natuurlijk nog het huishouden) was ik volledig opgebrand.

Ik stortte letterlijk in, had tig huilbuien per dag en had nergens meer zin in en energie voor. Hoe heftig mijn bevalling ook was, ik zou liever nog 3 keer bevallen (nee, dat gaat niet gebeuren ;-)) dan deze periode over moeten doen. Vooral het feit dat je je niet groot kunt houden tegenover je kind (toen 1 jaar oud) en huilend op de vloer zit omdat je geen kracht hebt om op je benen te staan en je door hem moet laten troosten is zo vreselijk. Ik heb me zó schuldig gevoeld. Dit was dan ook het dieptepunt waarna ik me heb ziekgemeld op mijn werk en hulp heb gezocht.

Ruim een half jaar lang had ik gesprekken met de GGZ en de Arbo arts en nog steeds volg ik psychomotorische therapie (PMT). Vooral aan dat laatste heb ik erg veel (gehad) en heb daardoor veel fijne inzichten gekregen. Tijdens deze periode zijn we er ook achter gekomen dat ik hooggevoelig (HSP) ben. Het feit dat ik nu kan verklaren dat ik (mijn hele leven al) altijd zo snel moe ben, scheelt me een hoop frustraties en geeft me daardoor veel meer rust in mijn hoofd.

Wat is HSP?

Bij hooggevoelige mensen komen prikkels zoals licht en geluid extra hard aan en hebben ze meer tijd en energie nodig om deze prikkels te verwerken. HSP’ers hebben onder andere oog voor detail, vangen signalen op die anderen niet eens zien en voelen anderen erg goed aan. Dit laatste kan er ook voor zorgen dat je snel emoties van anderen overneemt wat natuurlijk nog weer extra energie kost. Helaas is het ook een feit dat hooggevoelige mensen relatief sneller last hebben van stress en dus een verhoogde kans op depressie en een burn-out.

Dankzij PMT ben ik steeds beter geworden in ‘Mindfulness’ en ben ik erachter gekomen dat mij dit erg goed helpt. Als er door anderen over HSP wordt gesproken wordt er vaak benadrukt dat HSP zijn iets heel bijzonders en positiefs kan zijn. Toch zit ik nu zelf nog in de fase dat ik onderzoekende ben wat voor mij het beste werkt.

Ik vind het namelijk nog steeds heel moeilijk om als eerste van een feestje weg te gaan of om aan te geven dat ik liever niet afspreek omdat ik tijd voor mezelf nodig heb. Een weekend helemaal vol plannen is namelijk echt een no-go. Dan ben ik de hele week beroerd, doodop en niks waard. Als ik op zaterdag bijvoorbeeld met vriendinnen afspreek, dan heb ik de zondag nodig om bij te komen.

Na een feestje met veel mensen, waarbij ik al bewust geen alcohol drink, voel ik me de volgende dag net zo brak als vroeger na een hele nacht stappen. Mijn lijf heeft blijkbaar net zoveel energie nodig om al die prikkels te verwerken als een lijf van een niet HSP die (veel!) alcohol heeft gedronken en de hele nacht heeft doorgehaald.

Ik blijf het vervelend vinden dat dit voor sommige mensen lastig te begrijpen lijkt (‘Waarom drink je nou niet gezellig mee?’ ‘Ahh ga je nu al naar huis?’), maar gelukkig zijn er ook heel veel lieve mensen om me heen die het wel begrijpen en me accepteren zoals ik ben. Ik leer ook steeds beter hierboven te staan en zelf goed aan te voelen waar ik behoefte aan heb en hier aan toe te geven.

Ik denk dat ik dit het allermoeilijkste vindt aan HSP zijn; het onbegrip van anderen. Maar ik ben hard aan het werk meer voor mezelf te kiezen en negatieve gedachten of opmerkingen van anderen het ene oor in en het andere oor uit te laten gaan. Ik ben ik en ik weet inmiddels zelf het beste waar ik me (uiteindelijk) goed bij voel!

Hoe gaat het nu dan met me?

Het gaat goed met me! Ze zeggen wel eens dat je eerst door een diep dal moet gaan om hier weer beter uit te komen. Ondanks dat ik meer dan ooit bezig ben met ‘mijn energie’ ben ik gelukkig met het leven dat we nu leven. Door alle inzichten hebben we veel dingen aangepast (ik ben minder gaan werken, we hebben een schoonmaakster, Hilbert heeft een ‘papadag’ en doet samen met Fygo de wekelijkse boodschappen, ik wacht voortaan met koken totdat Hilbert thuis is en we plannen niet meer alle avonden en weekenden helemaal vol), waardoor ik zowel in mijn hoofd als lijf veel meer rust ervaar. Als ik wel even druk of stress voel doe ik mijn mindfulness oefeningen en duik ik in een boek. Ook de televisie heb ik verbannen aangezien ook die prikkels bij mij voor veel onrust (en een verhoogde hartslag!) zorgen.

Zodra ik het HSP zijn volledig heb geaccepteerd en hier moeiteloos mee om kan gaan, zal ik me meer gaan verdiepen in de positieve kanten en hoe ik het als kracht kan zien. Uiteraard zal ik mijn ervaringen en tips dan met jullie delen!

Liefs!