2020 is inmiddels alweer een week oud. Ook dit jaar heb ik weer een aantal goede voornemens en die wil ik graag met jullie delen. Eigenlijk heb ik een soort haat-liefdeverhouding met die dingen. Ik ben namelijk van mening dat als je iets in je leven wilt veranderen, dat je daar direct mee moet starten en niet moet wachten tot 1 januari. Van de andere kant is het begin van een nieuw jaar wel een mooi moment om even stil te staan bij hoe je ervoor staat en of er iets is wat je aan wilt pakken.
Het zal jullie niet verbazen dat mijn goede voornemens vooral draaien om mijn gezondheid. Afgelopen jaar werd ik ziek. En alhoewel het de laatste tijd best goed gaat, ben ik ’s avonds als de kinderen op bed liggen altijd volledig gesloopt. Oké, dat zijn waarschijnlijk de meeste ouders van jonge kinderen wel, maar eerder kon ik nog wel wat doen als ik me er toe zette. Nu lukt dat gewoon echt niet meer. ’s Avonds het huishouden doen, leuke dingen doen met vriendinnen, bloggen, sporten, een Netflix serie bingewatchen of een borrel na het werk zit er echt niet meer in. Ik dans nog wel steeds op dinsdagavond, omdat dat al bijna 30 jaar mijn grootste passie is, maar er echt van genieten zoals eerder kan ik niet meer. Het frustreert me enorm dat ik er niet meer alles uit kan halen, dat ik dingen niet meer onthoud, dat ik sta te trillen op mijn benen en de volgende dag weer beroerd ben omdat ik eigenlijk mijn rust had moeten pakken. Stoppen met dansen wil ik niet, wat ik wel wil is weer fitter worden, meer kracht krijgen en meer energie overhouden. Om dit te bereiken ga ik dit jaar de volgende dingen doen:
Naar een diëtist
Dit voelt best gek omdat ik zelf een HBO studie Voedingsdeskundige heb afgerond en ik vrij actief bezig ben met gezonde voeding. Toch ga ik het doen. Het lukt me namelijk maar niet om mijn gewicht stabiel te houden. Na mijn tweede zwangerschap was mijn streefgewicht 60 kg. Toen ik op 62 kg zat werd ik ziek en viel ik ruim 9 kilo af. Ik woog nog rond de 53 kg. Te licht voor een lengte van 1,70 meter. Door het eten van gezonde (en tsja, ook regelmatige ongezonde) vetten lukte het me om de 56 kg aan te tikken, maar tijdens een opvlamming vlogen de kilo’s er weer af en woog ik op het dieptepunt nog maar 49 kg. Inmiddels zit ik weer op de 53 kg en het liefst wil ik dat dit niet meer zakt. Ik heb niet echt meer een streefgewicht. Of ik nou 61 kg of 55 kg weeg, als mijn BMI maar minimaal 18,5 is en ik me gezond en energiek voel. En daar heb ik gewoon een diëtist bij nodig. Ik hoop op wat handvaten die ik zelf nog niet kende of iemand die me motiveert en moed inspreekt.
In therapie
De volgende stap is het volgen van psychosociale therapie. Ik blijf moeite houden met het accepteren van de diagnose Colitis Ulcerosa. Keer op keer word ik teleurgesteld als ik weer dingen af moet zeggen, voel ik me schuldig en eenzaam als ik in het weekend weer ziek op de bank of in bed lig óf durf ik niet eens afspraken te maken uit angst dat het niet door kan gaan. Deze gevoelens en gedachtes zorgen voor veel stress en dus extra vermoeidheid. In de Crohniek, het kwartaalblad van de Crohn en Colitis Ulcerosa Vereniging Nederland, stond een interessant artikel over iemand die pas 20 jaar na de diagnose hulp heeft gezocht en toen pas weer een beetje relaxt kon gaan leven. Ik wil hier niet 20 jaar op wachten, dus ik heb in december mijn zorgverzekering aangepast en ga volgende week op zoek naar een geschikte therapeut (alle tips zijn welkom!).
Bootcampen
Naast de juiste voeding is veel bewegen de beste manier om fit te worden. Ik ben nooit echt lui geweest en heb altijd wel gesport, maar de laatste tijd bleef het bij 1 uurtje dansen in de week, af en toe een klein rondje hardlopen en de lunchwandelingen. Ik doe wel altijd alles braaf op de fiets, maar inmiddels heb ik een elektrische bakfiets, dus dat zet ook niet echt veel zoden aan de dijk. Naast een betere conditie wil ik ook graag meer spierkracht ontwikkelen. Ik ben absoluut geen sportschooltype, dus een abonnement op de sportschool zag ik niet zitten. Toen kwam Bootcamp in me op en ik vond een leuke organisatie waarbij ik vlakbij mijn huis, midden in de natuur, met heel veel gezellige mensen samen kan sporten. Ik besloot me aan te melden voor een proefles en inmiddels krijg ik mijn armen niet meer in de lucht en mijn benen amper de trap op van de spierpijn. Maar het was fijn! En leuk! Dus ik heb me aangemeld en ga voortaan iedere zaterdagochtend lekker bootcampen.
Tot slot
Tot slot heb ik nog een goed voornemen dat ik eigenlijk ieder jaar heb maar nu écht waar wil gaan maken. Ik ben er al actief mee bezig, maar houd het nog even geheim! Gemeen hè!? 😉
Hebben jullie goede voornemens gemaakt voor 2020?
Liefs,
Tina
Bron uitgelichte afbeelding
